Een beetje van dit en een beetje van dat
Tijdens mijn studententijd en de jaren erna deed ik wel eens een dieet (welke vrouw niet?). Dit waren eigenlijk altijd crashdiëten waarbij je weinig mag eten en veel honger lijdt. (o.a. citroensapkuur, south beach, dr. Atkins) Als je het volhoudt, vliegen de kilo’s eraf. En wanneer je weer terugvalt in je gewone eetpatroon zitten ze er zo weer aan! Alle moeite voor niks dus…
In de basis was ik altijd wel bezig met gezonde voeding. Dit kreeg ik een beetje mee van huis waar ik zeker niet onbeperkt mocht snoepen en snaaien, eerst mijn sla moest opeten voordat ik frietjes mocht en mijn moeder altijd lekker kookte met verse producten. En dit alles op de bourgondische manier. ‘Eten is genieten’ was altijd het motto.
Het koken leerde ik van mijn moeder, maar vooral omdat mijn zus en ik gewoon meededen in het huishouden. De manier van koken van mijn moeder heb ik zeker overgenomen. Een beetje van dit en een beetje van dat. Geen strikte afgestreken lepeltjes van kruiden of iets dergelijks. Het is meer op gevoel. “Wij kunnen proeven in ons hoofd”, zegt mijn moeder altijd.
Prikkelbare darm syndroom
Wat ik ook van huis heb meegekregen, zijn gevoelige darmen. Ook wel het prikkelbare darm syndroom (PDS) genoemd. *Wanneer er bij onderzoek geen afwijkingen worden gevonden, is dit de diagnose. Klachten ontstaan door een overgevoelige darmwand of verstoorde bewegingen van de darm.
In de loop van de dag (meestal na de lunch) blaast mijn buik zich op als een ballon. Het liefst zou ik de knoop van mijn skinny jeans losmaken, prima voor thuis, maar als ik bij een klant op kantoor werk is het een minder goed idee. Dan kan ik niet wachten om als ik thuis ben mijn chillbroek aan te trekken en met een kruik op de bank te kruipen. Helaas kan je er verder vrij weinig aan doen, behalve te letten op je voeding. Daar was ik dus al lekker mee bezig. Meestal dan, want ik houd van eten.. en drinken 😉
En daardoor heb ik dus een welvaartsbuikje. Ik ben best blij met mijn rondingen, maar toen ik zag dat ik 74 kilo woog, vond ik het mooi geweest.
Een vriendin van me was een paar maanden suikervrij aan het leven. Het beviel haar erg goed. Ze zag er stralend en slank uit en vol energie. Dat wilde ik ook!
Gelukkig heb ik Maurits zo gek gekregen om met me mee te doen. Dat is toch wel makkelijker dan alleen. Dus zo gingen wij 1,5 jaar geleden een maand voor de bijl. Alle zoete meuk ging de prullenbak in, de boodschappenmand zat vol met gezonde dingen zonder suiker. En even geen alcohol.
Doorzettingsvermogen
Na een valse start zijn we de eerste maandag van mei 2015 begonnen. Deze eerste week stond redelijk vol met afspraken. Dinsdag was het 5 mei en gingen we naar het bevrijdingsfestival in het Westerpark. Daar sta je dan met je watertje.. dan mis je toch wel een beetje je biertje als je bij een podium staat te dansen. (de eerste maand deden we extra streng om echt even te detoxen van suikers, dus ook geen alcohol en zoetstoffen)
Die woensdag ging ik uit eten met een vriendin. Zij bestelde een glas wijn en ik spa rood met een schijfje citroen. Ik kreeg keurig zoals gevraagd de asperges met de saus apart. De bediening heeft met z’n 3’en gezocht naar een suikervrij sapje, helaas. Nog maar een spa rood dan. En als toetje nam ik een verse muntthee, zonder honing. Tja, het vergt wel een beetje doorzettingsvermogen zo’n eerste week, maar tot nu toe was het vooral de alcohol die ik miste.
Die donderdag en vrijdag werkte ik bij een klant op kantoor. Zij hebben een grote kantine met een uberchille saladebar met allerlei toppings en lekkere olies.
Dat was een makkie. Zo kwam ik de week wel door ☺. Tot ik zaterdag naar een jazzfestival ging met m
ijn vader bij de NDSM werf. Dat had ik voor zijn verjaardag gegeven. Een gezellig vader/dochter-dagje. We hadden ontzettend veel plezier samen. Alleen er was dus helemaal niks te krijgen
zonder suiker.. behalve spa rood en water. Naast alle prefab hamburgers en Turkse pizza’s stond er gelukkig een standje met wijn waar je een borrelplankje van wat kaas en worst bij kon krijgen. Ik heb ze lief aangekeken, want eigenlijk waren ze al uitverkocht. Met wat creativiteit hebben ze nog een royaal bordje voor me weten te maken (heb maar niet naar de dextrose in de worst gevraagd, ik had niet echt een keuze).
Grote schoonmaak
Die zondag zijn Maurits en ik naar het strand gegaan en logeerden een paar dagen in een leegstaand huis van familie in Den Haag. Even weg van de dagelijkse dingen. Deze dagen gingen mij wel prima af; helemaal geen honger, energie voor 10 en zin om er op uit te gaan. Maurits daarentegen had het behoorlijk zwaar in het begin. Het was alsof hij een zware griep te pakken had en wilde alleen maar slapen. Er was echt even een grote schoonmaak aan de gang. Waarom had ik die nare afkickverschijnselen niet? Ik besefte me dat ik eigenlijk al best wel goed bezig was en dat ik al behoorlijk suikervrij was voordat ik begon. Lucky me!
Tuurlijk heb ik ook mijn guilty pleasures. Nog steeds eet ik regelmatig een stuk appeltaart als ik vind dat ik het verdien, kan ik sommige toetjes niet weerstaan om nog maar te zwijgen over chocola.. als ik het eet, geniet ik met volle teugen (de 80/20-regel ;-)).
Een eyeopener
Waar ik nu erg van geniet, is de gevarieerde suikervrije lunch. Het is zo verdomd veel lekkerder dan de oer-Hollandse boterhamlunch! Zelfs Maurits vindt dat nu ook en hij at altijd boterhammen voor de lunch. Een bordje zilvervliesrijst met peultjes en een stuk gebakken zalm, een goed gevulde groene salade, een omelet met groente, kippenbout met sla.
Warm eten tijdens de lunch ben ik altijd meer fan van geweest dan de boterham. Al vind ik een broodje af en toe best lekker. Zeker met zelfgemaakte humus of een andere dip.
Het vergt iets meer voorbereiding, maar omdat je het bijna allemaal aan het begin van de week kan voorbereiden, hoef je de dag zelf alleen nog maar alles bij elkaar te pakken. Net zo snel als het smeren van een boterham. En op den duur word je er steeds handiger in.
Inmiddels is het niet meer een maandje suikervrij, maar is dit onze levensstijl geworden.
Op een dag dacht ik aan die buikpijn die ik eerder altijd had. Ik kon me niet meer herinneren wanneer ik dat voor het laatst had gehad. Geen kramp meer, geen opgeblazen buik, geen ongewenste luchtbellen en geen zure maag… Gewoon door het niet meer eten van geraffineerde suikers en zoetstoffen. Dit was echt een eyeopener! Ik kan het iedereen aanraden die met PDS te maken heeft. En ook iedereen die nergens last van heeft 🙂
Pingback: Waarom Wij SuikerVrij door het leven gaan en hoe we zijn begonnen