Op naar de acupuncturist. Claudia een hele lieve Colombiaanse vrouw met veel kennis over zwangerschap en haar vak. Eerst met een kopje thee uitgebreid besproken wat ik wilde en wat ze ging doen. En toen mocht ik gaan liggen op de behandeltafel waar ze een warmtelamp op mijn voeten richtte. Wel fijn met die kou buiten.
Ik kreeg naaldjes op mijn buik, polsen, borst en in mijn oren. Voel je vrijwel niks van. Het licht werd gedimd en ik was 20 minuten alleen met de muziek en de kleine aap in mijn buik. Heel ontspannen.
Ik kreeg de tip om als ik weer misselijk was een drukpunt op mijn pols in te drukken. Of op het puntje wat ze in mijn oor had geplakt (een heel klein metalen balletje met een transparante pleister die je amper ziet). De eerste dagen voelde ik me een stuk beter. Opstaan met een pakje crackers hoorde er nog steeds bij, maar het was zeker een verlichting van de misselijkheid gedurende de dag. Na 1,5 week begon ik me weer slechter te voelen en maakte opnieuw een afspraak bij Claudia. En net voor de vakantie ging ik ook nog een keer zodat ik die hopelijk goed door zou komen.
Reisziekte polsbandjes zijn echt top!
Ze gaf me de tip om de reisziekte polsbandjes van De Tuinen te kopen. En die heb ik ongeveer de hele vakantie om gehad, ik deed ze alleen af als ik ging zwemmen. Topdingen!!
Na de vakantie ben ik nog 1 keer terug geweest, maar na 15 weken zwangerschap voelde ik me eindelijk weer een beetje mezelf.
De weken van continue misselijk zijn, niet uit bed kunnen komen zonder eerst een pakje crackers te eten – want anders ben ik binnen 5 minuten echt kotsmisselijk – bijna flauwvallen door te veel te doen, kokhalzen van alle etensgeuren die mijn neus invliegen als ik door de stad fiets, duizelingen, een giga hoge hartslag van een piepklein stukje fietsen, waren voorbij.
Weer een beetje mezelf
Al ben ik nog steeds snel buiten adem als ik iets ‘even snel’ doe en duik ik diep in mijn sjaal als ik etensgeuren ruik, nu het 1e trimester voorbij is, voel ik me tenminste weer een beetje mezelf.
Heel blij ben ik dan ook dat ik mijn normale eten weer lekker vind. Het eerste trimester heb ik vooral de groentes laten staan. En dan met name aubergine, paprika en broccoli…
Onze vakantie in Sri Lanka was qua eten dan ook geen succes wat betreft eten. Naast curries – die ik echt niet trok – hadden ze behalve witte rijst niet veel anders dan pizza, pasta en sandwiches. Gelukkig maakte de prachtige omgeving, de lieve mensen en de overvloed aan vers fruit een hoop goed.
Ik voelde me schuldig,
omdat ik eigenlijk vooral zin had in zoet, frituur, slecht en boterhammen met jam.
Natuurlijk voor de kleine aap in mijn buik, die wilde ik toch het beste geven om te groeien tot een gezond mensje. Maar vond het ook bizar dat ik na 1,5 jaar suikervrij met een overvloed aan groente nu ineens een aversie had tegen dat alles.
Maurits heeft stapels boterhammen met jam en appelstroop voor me gesmeerd in het eerste trimester. Wel de jam zonder toegevoegde suiker en appelstroop op volkoren brood dan, maar goed wel behoorlijk hoog in natuurlijke suikers. Dit vulde ik wel nog aan met veel fruit en groente die ik wel kon eten zoals tomaten, bananen en wortelen. Dat vond ik gelukkig wel lekker.
Goede voeding tijdens je zwangerschap is heel belangrijk. Zo krijgt je kindje de beste bouwstoffen om te groeien en te ontwikkelen, dacht ik.. Gelukkig vertelde mijn verloskundige dat het kindje wel pakt wat ie nodig heeft, maar dus uit mijn reserves. Blijkbaar heb ik daarvan voldoende opgebouwd afgelopen 1,5 jaar. Dus het is vooral voor jezelf dat gezonde eten. Maar dit is dus niet altijd even makkelijk. Ik heb maar naar mijn lichaam geluisterd. Anders is het ook zo’n strijd.
Mijn geluk is dat ik geen cravings heb. Die heb ik niet meer sinds ik gestopt ben met geraffineerde suiker eten en drinken. Dus mega veel ben ik niet aangekomen.
Ik kan het nog niet echt geloven..
De baby begin ik nu te voelen en dat is zo bijzonder. Het wordt nu allemaal zo echt. Er zit echt een mensje in mijn buik, die over een aantal maanden gewoon in mijn armen ligt. Ik kan het nog niet echt geloven..
Ik ga lekker van alles genieten en hoop dat de rest van de zwangerschap ook zo relaxt verloopt. Mijn moeder zegt dat ze tot de laatste dag een berg energie had. En zij had er maar liefst twee in haar buik (ik ben één van een tweeling). Dus ik hoop dat ik op haar lijk wat dat betreft.
